زخم بستر

زخم بستر زخم بستر به آسیب یا از بین رفتن تمامیت  پوستی در اثر فشار طولانی مدت بر یک با چند ناحیه از بدن گفته می‌شود. زخم بستر اغلب در نقاطی از بدن که پوست بر روی برجستگی استخوانی قرار دارد و ذخیره بافت چربی و بافت عضلانی در آنجا کم است نظیر ساکروم (استخوان دنبالچه) تشکیل می شود. علل شایع و مهم ایجاد زخم بستر عبارتند از: نیروهای برشی (شیرینگ)، فشار و اصطکاک. نکته مهمی که باید توجه داشت این است که در زخم های ناشی از فشار و اصطکاک، تخریب تمامیت پوستی از سطح پوست شروع شده و با پیشرفت زخم به عمق بافت پوست نفوذ خواهد کرد و عضلات و بافت های زیرین را درگیر خواهد کرد. اما در زخم ناشی از شیرینگ (نیرو های برشی) که شایع ترین علت زخم بستر می باشد و نتیجه ی تقابل جاذبه زمین و وزن قسمتی از بدن است؛ تقابل بافت سخت و نرم منجر به ایسکمی و نکروز و زخم در عمق بافت پوست خواهد شد

. معاینه و مراقبت تخصصی برای جلوگیری از پیشرفت این زخم مورد نیاز است چرا که ظاهر پوست سالم است و با نگاه کردن و لمس عادی قابل تشخیص نیست. فاکتور های خارجی مانند انواع بی اختیاری (ادرار، مدفوع و رطوبت بدن)، تعریق زیاد، شکستگی، ترشحات زیاد زخم و… به علاوه ی فاکتور های داخلی مانند سن، اختلال حس، سوء تغذیه، کورتون تراپی، شیمی درمانی، بیماری های زمینه ای، اختلالات گردش خون، مصرف دخانیات و… همگی از عوامل ایجاد زخم بستر هستند.

علائم این بیماری عبارت است از :

علائم این زخم با توجه به اینکه زخم در چه مرحله ای قرار دارد متفاوت است. برای طبقه بندی نیاز به مهارت و تخصص است. پوستی که در اثر فشار و اصطکاک قرمز شده با فینگر تست طبقه بندی می‌شود.

زخم بستر درجه 1: اگر بعد از اعمال فشار بافت برگشت پذیر نباشد.

زخم بستر درجه 2: شامل نفوذ زخم و جدایی اپیدرم از لایه زیرین و تشکیل تاول هاست

زخم بستر درجه 3:پیشرفت زخم تا بالای عضله

زخم بستر درجه 4: از بین رفتن بافت عضله و رسیدن زخم به استخوان (احتمال عفونت استخوان بسیار بالا)

برای پیشگیری از ایجاد این بیماری چه کنیم؟

بهتر است موارد زیر رعایت شود : پیشگیری از ایجاد زخم بستر پیشگیری از ایجاد زخم بستر آسان تر از درمان آن است.

موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار (تغییر پوزیشن) است. در حین تغییر وضعیت باید سعی کرد به پوست کشش و آسیبی وارد نشود و باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند. پوست بیمار باید مرتبا با آب گرم و صابون ملایمی شسته و سپس خشک شود هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم دارند را به دقت بررسی کنیم. اگر بیمار کنترل ادار و مدفوع ندارد باید مانع از ریختن ادرار و مدفوع بر روی پوست شویم و پوست را خشک و تمیز نگه داریم. با تغذیه مناسب باید به اندازه کافی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب به بدن رسانده شود درمان بیماری زخم بستر عبارت است از : با توجه به وسعت و درجه زخم ایجاد شده درمان به کار گرفته متفاوت است. در مراحل اولیه هدف برداشتن فشار و تغییر پوزیشن است؛ در این مرحله تشک های مواج (سلولی و تخم مرغی) بسیار کمک کننده خواهند بود. در مراحل بعدی با توجه به زخم، درمان های تخصصی، دبریدمان، وکیوم تراپی و پانسمان های نوین جهت احیا و بازسازی بافت تخریب شده استفاده می شود.