آرتروز لگن

رتروز لگن چیست؟
آرتروز، هنگامی ایجاد می‌شود که التهاب و آسیب وارد شده به مفصل، باعث تخریب و ریزش بخشی از غضروف مفصلی شود. در حقیقت، علائم ناشی از آرتروز، یعنی درد، تورم و بدشکلی ایجاد شده، در نتیجه تخریب غضروف مفصلی ایجاد می‌شود. نقش غضروف در مفاصل، کاهش اصطکاک بین استخوان‌ها در هنگام حرکت مفصل و نقش ضربه‌گیری آن است. با این‌که در صورت آسیب به غضروف، تا حدودی ترمیم آن صورت می‌گیرد، اما در صورت ریزش و تخریب کامل، دیگر بافت غضروفی جدیدی جایگزین نمی‌شود. لگن، دومین مفصل مهم تحمل‌کننده‌ی وزن بدن، پس از مفصل زانو است. لگن، مفصلی توپی و سوکتی است که از سر استخوان فمور و استابولوم استخوان لگن ساخته شده است. سر استخوان فمور و استابولوم استخوان لگن، با غضروفی پوشیده شده‌اند، این غضروف حرکت این استخوان‌ها روی هم را راحت و ممکن می‌کند. در بسیار از موارد علائم و عوارض ناشی از آرتروز، در مدت ‌زمان طولانی ایجاد می‌شود

علت به وجود آمدن ارتروز لگن :

علل آرتروز لگن به‌خوبی شناخته شده نیستند، با این حال، به نظر می‌رسد فاکتورهایی مانند آسیب به مفصل، افزایش سن و اضافه وزن و چاقی در ایجاد آن مؤثر باشند. در مجموع به نظر می‌رسد وجود یک یا تعدادی از این فاکتورها، به افزایش استعداد فرد در ابتلای به آرتروز مفصل لگن مربوط باشد. از دیگر علل ایجاد آرتروز لگن، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: عدم تشکیل و رشد غیرطبیعی مفصل که با نام دیسپلازی شناخته می‌شود. برخی از بیماری‌های ژنتیکی و مادرزادی، که باعث ایجاد نقص در غضروف‌ها می‌شوند. وارد شدن فشار زیاد به مفصل، در نتیجه‌ی وزن زیاد، یا فعالیت بسیار شدید علائم آرتروز لگن، با گذشت زمان بدتر شده و در برخی مواقع، مانند نشستن پس از مدت طولانی یا بیدار شدن از خواب شدیدتر هستند.

از علائم و نشانه‌های آرتروز لگن

می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: احساس خشکی و سفتی در مفصل که در هنگام بیدارشدن از خواب در صبح بیشتر است. احساس خشکی پس از نشستن طولانی مدت درد و تورم در لگن شنیدن صدا، یا احساس به هم ساییده شدن استخوان‌ها ناتوانی در حرکت لگن، برای انجام فعالیت‌های معمول روزانه، مانند: پوشیدن جوراب شایع‌ترین علامت ناشی از آرتروز لگن درد است. درد، می‌تواند علاوه بر لگن، در کشاله‌ی ران، پشت و یا در زانوها و ساق پا نیز احساس شود. ممکن است، کاهش دامنه حرکت ناشی از آرتروز سر لگن، به ناتوانی در راه رفتن به شکل طبیعی، تلوتلو خوردن و افتادن نیز منجر شود. تشخیص آرتروز لگن، با معاینه بالینی و در صورت نیاز از طریق روش‌های تصویربرداری است. در معاینه، علائم نشان‌دهنده‎‌ی آسیب به مفصل، احساس درد در هنگام وارد کردن فشار به مفصل لگن و ایجاد صدای ناشی از به هم ساییده شدن استخوان‌ها است.

درمان آرتروز لگن:

آرتروز لگن به‌طور کامل قابل درمان نیست، اما، می‌توان با کمک روش‌هایی، میزان درد و عوارض ناشی از آن را به حداقل رساند. روش‌های درمانی آرتروز لگن، به سه‌دسته‌ی کلی تقسیم می‌شود. درمان‌‌های غیردارویی کرم‌های موضعی، که حاوی ترکیباتی، مانند: کپسایسین، کامفور و کانابیدول باشند. رمان آرتروز لگن با ورزش، شامل: ورزش‌های هوازی و شنا فیزیوتراپی و کاردرمانی کاهش وزن استفاده از عصا یا واکر کمپرس گرم و یا سرد، طب سوزنی و ماساژ در مواردی که درد ناشی از آرتروز لگن، در فعالیت‌های روزانه‌ی فرد اختلال ایجاد می‌کند، استفاده از درمان‌های دارویی، می‌تواند کمک‌کننده باشد: داروهای خوراکی، مانند: مسکن‌ها و ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی ژل‌ها و کرم‌های حاوی ضد التهاب‌های غیراستروئیدی، متیل سالیسیلات و لیدوکائین باشند. استروئیدها (گلوکوکورتیکوئیدها) که می‌توانند از طریق خوراکی، یا تزریق به مفصل، استفاده شوند. تزریق استروئیدها، می‌تواند سه تا چهار بار در سال انجام شده، و در نتیجه‌ی آن، فرد کاهش درد کوتاه‌ مدتی را تجربه می‌کند. درصورتی‌که باوجود انجام درمان‌های بالا، همچنان درد ادامه داشته باشد، ممکن است، پزشک متخصص لگن روش‌های درمان جراحی را پیشنهاد دهد: جراحی بازسازی مفصل لگن (Hip Resurfacing): در این جراحی، قسمت آسیب‌دیده‌ی استخوان و غضروف حذف شده و با یک پوشش فلزی جایگزین می‌شود. جراحی تعویض کامل مفصل لگن (آرتروپلاستی): در طول این جراحی، قسمت آسیب‌دیده‌ی مفصل لگن و همین‌طور قسمت سر استخوان ران، برداشته شده و با ایمپلنت‌های سرامیکی، پلاستیکی یا فلزی جایگزین می‌شود. استئوتومی: این روش جراحی، به‌ندرت استفاده می‌شود. در طول آن، استخوان بریده شده یا برای اصلاح مجدد مفصل تراشیده می‌شود.